آنتیگون سوفوکل در زمرهی مهمترین آثار کلاسیک در ادبیات نمایشی تاریخ قرار میگیرد و اقتباسات متعددی نیز در طول دورانها از آن انجام گرفته است. درامنویسان بزرگی چون برشت و آنوی مهمترین اقتباسها از این اثر را نگاشتهاند و اجراهای متععدی در ادوار مختلف از آنتیگونهای مختلف در سراسر جهان به روی صحنه رفته است. در ایران نیز احمد شاملو در دههی شصت خورشیدی دست به انتشار نمایشنامهای با اقتباس از آنتیگون در فصلنامۀ کانون نویسندگان و شاعران گرگان زد، که در کارنامهی هنری او بسیار مهجور مینماید. در این پژوهش ضمن بررسی وجوه دراماتیک دو اثر و مقایسه و تطبیق آنها، به دنبال این پرسش میگردیم که چه چیزی در آنتیگون، شاملو را ترغیب به نگارش این نمایشنامه کرده و ویژگیهای مضمونی و ساختاری این نمایشنامه چه نسبتی با آنتیگون سوفوکل دارد. گردآوری اطلاعات در باب این پژوهش به روش کتابخانهای صورت پذیرفته و روش پژوهش نیز توصیفی-تحلیلی است.
محمودی بختیاری, بهروز و نوروزی, فاضل . (1404). از افسانههای تبای تا کانون نویسندگان و شاعران گرگان: مطالعۀ تطبیقی نمایشنامۀ آنتیگون سوفوکل و روایت شاملو از آن. مطالعات بین رشته ای ادبیات، هنر و علوم انسانی, 5(2), 213-232. doi: 10.22077/islah.2025.8623.1574
MLA
محمودی بختیاری, بهروز , و نوروزی, فاضل . "از افسانههای تبای تا کانون نویسندگان و شاعران گرگان: مطالعۀ تطبیقی نمایشنامۀ آنتیگون سوفوکل و روایت شاملو از آن", مطالعات بین رشته ای ادبیات، هنر و علوم انسانی, 5, 2, 1404, 213-232. doi: 10.22077/islah.2025.8623.1574
HARVARD
محمودی بختیاری, بهروز, نوروزی, فاضل. (1404). 'از افسانههای تبای تا کانون نویسندگان و شاعران گرگان: مطالعۀ تطبیقی نمایشنامۀ آنتیگون سوفوکل و روایت شاملو از آن', مطالعات بین رشته ای ادبیات، هنر و علوم انسانی, 5(2), pp. 213-232. doi: 10.22077/islah.2025.8623.1574
CHICAGO
بهروز محمودی بختیاری و فاضل نوروزی, "از افسانههای تبای تا کانون نویسندگان و شاعران گرگان: مطالعۀ تطبیقی نمایشنامۀ آنتیگون سوفوکل و روایت شاملو از آن," مطالعات بین رشته ای ادبیات، هنر و علوم انسانی, 5 2 (1404): 213-232, doi: 10.22077/islah.2025.8623.1574
VANCOUVER
محمودی بختیاری, بهروز, نوروزی, فاضل. از افسانههای تبای تا کانون نویسندگان و شاعران گرگان: مطالعۀ تطبیقی نمایشنامۀ آنتیگون سوفوکل و روایت شاملو از آن. مطالعات بین رشته ای ادبیات، هنر و علوم انسانی, 1404; 5(2): 213-232. doi: 10.22077/islah.2025.8623.1574